Jan Jacob Slauerhoff (15/09/1898, Leeuwarden, Nederland).
Slauerhoff was een Nederlandse schrijver, dichter en arts die in zijn jeugd veel tijd doorbracht op Vlieland door zijn Astma. Na zijn studie begon hij te werken al scheepsarts.
Zo voer hij o.a. op Nederlands-Indië en op de Java-China-Japanlijn waar hij reizen maakte naar China, Hongkong, Macau en Japan. Hij maakte ook een aantal reizen naar Latijns-Amerika en de Holland-West-Afrika route. Hij gebruikte het isolement van die reizen om te werken aan zijn verhalen, romans en gedichten.
Hij overleed op 5 oktober 1936 in Hilversum. Slauerhoff schreef in zijn korte leven 10 gedichtenbundels, 3 romans, 3 verhalenbundels en nog heel wat journalistiek werk en vertalingen. Zijn werk werd na zijn dood alleen maar bekender. In 2002 werd Slauerhoff opgenomen in de Literaire canon van de Nederlandse Letterkunde.
Door vijanden omringd,
Door vrienden in den nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.
Kenmerkend aan het leven van Slauerhoff zijn zijn zwakke gezondheid, zijn zoektocht naar liefde en de zoektocht naar een thuis.
Al vroeg in zijn leven leed Slauerhoff aan astma en hij bracht daardoor in zijn jeugd veel tijd door op Vlieland.
Hij vond het moeilijk zich te binden en een langdurige relatie aan te gaan met een vrouw. Slauerhoff had zijn leven lang verschillende relaties, maar vond bij niemand de ware liefde.
Ook voelde Slauerhoff zich nergens echt thuis, zeker niet in Nederland, hoewel hij uiteindelijk in Hilversum overleed. Hij was steeds onderweg en steeds opzoek naar waar hij kon thuiskomen.
In Nederland wil ik niet sterven;
En in de natte grond bederven;
Waarop men nimmer heeft geleefd.
Ontdek meer over Slauerhoff in onze podcast. We praten over zijn leven, zijn invloeden en maken de link tussen zijn poëzie en hedendaagse thema’s door interessante gasten uit te nodigen! Luister hier!
Eléonor 